Beetje genoeg van al dat fietsen. Bovendien, wat levert het op, al dat geploeter door die Hollandse kou.
Toen we fietsen kochten zijn we voor stevigheid gegaan, niet voor snelheid. Onze opzet is al rustig fietsend zoveel mogelijk van Afrika te zien, niet zo hard mogelijk er doorheen racen. Op onszelf gaan was dan ook een goede manier geweest. Maar het idee ‘Cairo-Kaapstad’, en de bijgevoegde ‘complete’ verzorging sprak toch ook wel aan. We zijn de jongsten niet meer, vooral ik.
Maar wat wilde ik ook alweer vertellen? O, ja, de laatste ervaringen rondom het fietsen. Het is koud, winderig en nat. Fysiek is er pijn bovenin mijn rug, en achter mijn knie, Gwen heeft vooral last van haar zitvlak. Bovendien wordt onze conditie wel stukken beter, maar meer vaart komt er niet echt in. Veel harder dan een gemiddelde van 20 kilometer per uur is zelfs in het vlakke Hollandse landschap niet haalbaar. Misschien was voor de Tour d’Afrique een ander soort fietsen toch beter geweest, bijvoorbeeld een veldrijfiets.
Hoe zal het in Afrika gaan? Daar is het niet koud, winderig en nat. Fysieke ongemakken zullen als sneeuw voor de zon verdwijnen als we eenmaal door de schitterende landschappen zullen peddelen. Kortom, het wordt één groot feest. Geen vuiltje aan de lucht.
Naast het goede nieuws over de Nederlandse kilometers die je met 1,4 mag vermenigvuldigen om tot Afrikaanse te komen, en de permanente wind mee (zie bijdrage De Afstand van 5-11), heb ik nog wat opgepikt. Eigenlijk hoef je in Nederland helemaal niet te trainen, alles wat wij hier doen is al extra. Het eerste land, Egypte, is gemakkelijk te doen, waardoor dat eigenlijk de training is voor de rest van de route. (Als ik het schema van vorig jaar bekijk zie ik dag 1 slechts 118 kilometer, dag 2 168 kilometer hhhmm, dag 3 …, misschien maar beter niet verder lezen.)
Kortom we hebben heel veel lol, nu al, en kunnen haast niet wachten om te beginnen! Africa here we come!
Volgende week ga ik kijken of het veranderen van de stuurstand en/of zadelstand een positief effect heeft op rug- dan wel knieklachten.
(Hans)
Oefening fotograferen vanaf de fiets. Gwen als blije fietser.
Overzicht dagen -56 t/m -47 (Ja, twee weken, dan lijkt het nog wat):
Van: Thuis
Naar: Rondjes Loosdrechtse plas en omgeving
Aantal kilometers: 98,7 km
Tijd op fiets: 4 uur 53 minuten 24 seconden
Gemiddelde snelheid: 20,1 (Wel weer een stukje sneller dan vorige week.)
Temperatuur min en max: Koud (Bovendien winderig en nat, of was dat al gemeld.)
Mentale en Fysieke toestand beiden: Zie boven.
zondag 25 november 2007
Genoeg gefietst
maandag 19 november 2007
De reisdokter
Zoals het een goed reiziger betaamt zijn we bij de GGD geweest om ons voor te bereiden op de gevaren van een reis naar verre landen.
Tegenwoordig maak je een afspraak via internet waarop je ook je reisbestemming kan aangeven. Voor ons was dat “Egypte”, “Soedan”, “Ethiopië” ... maar er was geen vakje voor een 4e, laat staan 10e bestemming.
Bij de GGD zijn ze echter wel wat gewend, dus toen tijdens de afspraak het rijtje landen genoemd werd (Hans had tot Kenia uit zijn hoofd geleerd, ik wist het vanaf Malawi) blikte noch bloosde de dienstdoende arts. In haar computer kon je alle landen aanvinken als dat nodig was. Ook onze reis op zich maakte niet al teveel indruk.
Na de routinematige opsomming van alle op te lopen ziekten, ge- en verboden kregen we onze keuzes voorgelegd.
Malaria:
A. dure pillen (Malerone) die je elke dag moet nemen maar waar je niet ziek van wordt.
B. goedkope pillen (Lariam) voor éénmaal per week met de kans op nachtmerries en hallucinaties.
Hondsdolheid:
A. niet inenten, bij een honden-, apen- of andere -beet binnen 24 uur het anti-gif krijgen.
B. wel inenten (3x á € 72 per keer), bij een beet binnen 72 uur een milder anti-gif krijgen.
Gele koorts, geen keuze, inenten maar dan was je er ook voor 10 jaar vanaf.
En ik mocht nog een kuurtje (3 prikken) hepatitus B maar die geldt dan weer levenslang.
Een behoorlijke stapel Euro's lichter mochten we lekgeprikt (Hans 2x, ik 3x) weer naar huis.
(Hondsdolheid toch maar genomen, de Lariam ga ik eerst drie weekjes thuis proberen. Als “mentale toestand Gwen” verslechtert weten we waar het door komt.)
(Gwen)
woensdag 14 november 2007
De koude
Afgelopen zaterdag zijn we eerst van Utrecht naar Gwen’s ouders in Eindhoven gefietst. De dag erna ging ik op en neer naar Dommelen voor een reünie van de Transsiberie groep die ik als Baobab reisbegeleider afgelopen zomer had vergezeld. Gwen bleef achter bij haar ouders.
Zowel in Eindhoven als in Dommelen voldeed de ontvangst volledig aan het cliché van de warme Brabantse gastvrijheid. De temperatuur buiten stond hiermee in schril contrast. Zo, wat was het koud. Van de stormwind hadden we voornamelijk voordeel, maar de kou maakte de tocht extra vermoeiend.
Hoe zal dat verder moeten in december? Je kunt moeilijk 6 of 7 uur per dag in de huiskamer naast elkaar op een hometrainer gaan zitten om conditie en zitvlees te kweken. Binnen fietsen is niets, je moet naar buiten. Om het maar eens dramatisch aan te zetten: de ontberingen werpen hun schaduw al vooruit.
Nog een losse opmerking over de fietstocht. We volgden een landelijke fietsroute, LF7 geloof ik. Voor Den Bosch moet je een drietal pontjes nemen. De eerste ging goed. Bij de tweede troffen we een verlaten pont aan, en een bord: ‘Gelieve voor gebruik van November tot Februari een dag van te voren te bellen’, en dan een telefoonnummer. Dat haalt het tempo nogal uit de tocht als je een hele dag voor zo’n pontje staat te wachten. We besloten maar om te rijden.
Nog een nagekomen foto van mijn vader die me vergezelde toen ik vorige week uit Kampen vertrok Genomen met mijn mobiel, een tweedehandsje van Gwen uit een tijdperk met aanmerkelijk minder megapixels.
(Hans)
Overzicht dagen -63 t/m -61:
Van: Thuis
Naar: Eindhoven-Lommelen
Aantal kilometers: 136 km
Tijd op fiets: 6 uur 57 minuten 35 seconden
Gemiddelde snelheid: 19,4 (Waarom gaan we steeds langzamer?)
Temperatuur min en max: Koud
Mentale toestand Gwen: Dipje net voor Eindhoven. Zie fysieke toestand.
Fysieke toestand Gwen: Had vermoedelijk te weinig gegeten onderweg. Raakte daardoor net voor Eindhoven in een ‘energiedip’. 'Hongerklop', wat een geweldig woord, is onder fietsers eigenlijk de geijkte term. Een bezoek aan de Bestse MacDonalds, die langs de A2 met het standbeeld van Michael Jackson ernaast, loste het probleem op. Oké, politiek ideologisch gezien niet geheel correct. Maar in tijden van nood moet je je principes wel eens verloochenen. Bovendien was het heerlijk warm binnen.
Mentale toestand Hans: Brrr wat koud op de fiets. Was ik maar vast in Afrika..
Fysieke toestand Hans: Kreeg na pakweg tachtig kilometer soort van spierpijn achter rechter knie. Is geen watje, dus ging gewoon door. Pijn verdween onmiddellijk na stoppen met fietsen (is het dan wel spierpijn?). De volgende dag geen last.
maandag 5 november 2007
De afstand
11.900 kilometer in 96 fietsdagen. Dat is niet niks. Het komt neer op bijna 124 kilometer per dag. En dat op een ritme van 6 dagen fietsen, 1 dag bijkomen.
Mijn langste fietstocht op een dag dateert van onlangs, 135 kilometer. De IJssel helemaal af, vanaf het eerste begin net onder Arnhem tot aan Kampen. Ik zag het als een hele onderneming, maar dat viel mee. De planning was wel zorgvuldig wind-mee. Eerst met de trein naar Arnhem. Daarna blies een stevige zuidenwind me, over dijken en door uiterwaarden, bijna vanzelf naar Kampen. Vier keer trappen bij Zutphen, en ik zat al bijna in Deventer.
De vertegenwoordiger van de Tour d'Afrique in Nederland, en bovendien ervaringdeskundige, heet Arthur Rijk. Hij zei op een voorlichtingsbijeenkomst dat je de Nederlandse kilometers met een factor 1,4 mocht vermenigvuldigen in Afrika. Geen smalle drukke fietspaden, en om de haverklap stoplichten, maar lekker lege, brede rechtdoorgaande wegen. Dan scoort mijn IJsseltocht al bijna 190 kilometer! Bovendien, zo kon ik lezen in verslagen van een eerdere Tour d'Afrique, heb je statistisch gezien onverantwoord vaak wind mee. Heeft te maken met de moesson, heersende wind vanuit zee naar land, en nog wat klimatologische verschijnselen, zo werd uitgelegd. Helaas las ik in een verslag van een volgende Tour d'Afrique dat de verwachte wind mee het opeens helemaal liet afweten. Sterker nog, hele dagen lag men kromgebogen over het stuur er tegenin te ploeteren. Het geloof in die wind-mee theorie heb ik een beetje verloren. Eerlijk gezegd lijkt die factor 1,4 me ook rijkelijk optimistisch.
Maar waarom zouden we ons druk maken? We worden begeleid, en als we niet meer kunnen, of gewoon geen zin meer hebben, is er altijd de bus. Heerlijk ontspannen 4 maanden door Afrika, af en toe een beetje fietsen, wat kan mooier zijn. Helaas reken je dan buiten de werking van het concept 'uitdaging'. Onvermijdelijk is er het idee ontstaan dat de uitdaging is om alle kilometers te fietsen. Elke centimeter van Cairo naar Kaapstad, op zijn Engels wordt dat 'Every Fucking Inch', oftwel EFI.
Voor het behoud van de EFI-status gaan veel deelnemers tot het uiterste. Ik las hoe men ziekteverschijnselen voor de staf verborgen hield om te zorgen dat de deelname aan een volgende etappe niet ontzegd werd. Of dat iemand met totaal doorgezeten zitvlak, vocht op de open wonden, dagen staand doorfietste. Als de EFI-status alsnog verloren ging kwamen er niet zelden tranen aan te pas. De voorgaande jaren behield ongeveer één derde van de deelnemers de EFI-status.
Veel leed is zelf aangedaan leed, dat geldt zeker voor het EFI-gevoel.
Ook wij willen, op het randje van 'koste wat het kost', alles fietsen. Onwillekeurig merk je dat je er nu al mee bezig bent. Hoe reëel is het te denken dat het kan lukken. Tot hoever wil je gaan. Naast alle voorpret lijden we ook al, een beetje.
(Hans)
Overzicht dagen -70 t/m -68:
Van: Thuis
Naar: Kampen-Hasselt-Zwolle
Aantal kilometers: 142 km
Tijd op fiets: 7 uur 6 minuten 11 seconden
Gemiddelde snelheid: 20,0
Temperatuur min en max: rond 14 C
Mentale toestand Gwen: Goed, vermoed ik. Ze is er nu niet, dus ik kan het niet navragen.
Fysieke toestand Gwen: Goed, kon helaas maar mee tot Amersfoort omdat ze een feestje moest vieren in Utrecht, terwijl ik een feest had in Kampen.
Mentale toestand Hans: Ach, mag niet klagen. Eigenlijk supergoed, maar dat klinkt zo overdreven positief.
Fysieke toestand Hans: Het hele leven is kiezen. Bij fietsen tussen pijn in je kont of spierpijn boven in je rug. Ik kies voor spierpijn boven in mijn rug. Na het fietsen trekt het meestal vrij snel weer weg.
