vrijdag 11 maart 2011

Op weg naar Istanbul

Op een koude, maar stralend blauwe dag in begin maart nam ik de trein naar Leiden. Ik was in het gezelschap van mijn fiets. Vanuit de trein zag ik de ganzen het flinterdunne laagje ijs op de sloten kapot trappen.

Van Leiden fietste ik verder naar Katwijk aan Zee. Op de boulevard bestelde ik bij een viskraam een bakje gebakken mosselen en een broodje makreel.
Wat zou ik zeggen als de visboer belangstellend zou vragen: "En meneer, waar gaat de tocht naar toe?" Een optie was: "O, naar Utrecht" met de zorgvuldig gedoseerde intonatie van "ach, wat stelt het eigenlijk voor". Waarna de reactie bijna gegarandeerd zou zijn: "Nou, toch een behoorlijke rit hoor". Het andere mogelijke antwoord was: "Naar Istanbul". Het "ach, wat stelt het voor" toontje moest dan vanzelfsprekend achterwege blijven. Misschien was dan "niet vandaag hoor" een leuke toevoeging. Maar de vraag kwam niet, en ik kon boven mijn bakje gebakken mosselen rustig wegdromen over de tocht die komen ging.

De Limes (spreek uit Lie-mès) fietsroute (zie bv europafietsers.nl) volgt dwars door Europa de noordgrens van het Romeinse rijk. Van Katwijk naar de Zwarte Zee, langs Rijn en Donau. Katwijk vormt het begin omdat daar ooit de Rijn in zee stroomde. Nu is het laatste stukje van de Oude Rijn niet meer dan een dun stroompje waarvoor de branding al teveel is. Achter een grote dam vlak bij zee is het een kanaal geworden dat via het Groene Hart naar Utrecht leidt.

De dag was koud, zoals gezegd. Er woei een behoorlijke oostenwind. Ik reed minstens 5 keer verkeerd, de eerste keer al na 500 meter. Na 92 vermoeiende kilometers kwam ik in Utrecht aan. Maar sinds Katwijk-Utrecht voelt thuis zijn geheel anders. Pas half april zal ik weer verder gaan. Maar toch, ik ben op weg naar Istanbul! (Hans)

Lees verder...