Een overdenking

Misschien was het nog de Lariam, of de onrust van de voorbereidingen, maar in ieder geval kon ik de slaap niet vatten. Daarbij gevoegd de tijd van het jaar, en voor ik het wist zat ik midden in een overdenking.
Uit een experiment is gebleken dat als je een kikker in een pan met water zet, en je het water maar langzaam genoeg verwarmt, de kikker geen enkele poging doet de pan te verlaten. Tot aan het kookpunt toe. Ik heb niet de moeite genomen het verhaal te verifiëren op internet. Misschien is het een broodje aap verhaal, een mythe. Aan de andere kant klinkt het zo onwaarschijnlijk, dat verzin je niet, het kan niet anders dan waar zijn. In ieder geval is duidelijk dat het dateert van voor de opkomst van de Partij voor de Dieren.
De vorige zondag

Soms bevinden mensen zich in een soortgelijke situatie, zo overdacht ik. Over bijvoorbeeld hun werk, of hun relatie, denken ze al een tijd dat het niet echt prettig meer is. Maar aan de andere kant niet veel slechter dan een tijdje geleden. Het is nog best even vol te houden, en dan wordt het vast weer beter. En voordat je het weet drijf je gekookt op je rug rond, ben je kikkersoep geworden.
Om dat te voorkomen zou je af en toe eens naar een andere vijver moeten springen. Hoewel, bij een relatie is het meestal niet echt verstandig om ergens anders een stukje te zwemmen. De negatieve effecten zijn groter dan de positieve. Maar bij werk doet het enorm goed als je je de luxe kunt veroorloven er eens helemaal uit te stappen. Een tijdje reisleider spelen, een lange vakantie, of, ik noem maar iets, van Cairo naar Kaapstad fietsen. (Zou ik in een midlife crisis zitten?)
Wat overdacht ik nog meer terwijl ik onrustig in bed lag te draaien? Dat de conclusie van het kikkerverhaal is dat het noodzakelijk is om je situatie af en toe eens goed te overdenken. Een overdenking dat het goed is om te overdenken. Hoe meta kan je worden? Dat mijn relatie met Gwen nog steeds een heerlijk warm bad is. Dus geen enkele behoefte eens een ander bad te proberen. Maar waarom worden mijn benen, zelfs mijn hele lichaam, de laatste tijd maar roder en roder… -grapje

En het fietsen? We doen het even rustig aan. Het andere voornemen, veel eten om wat extra vetreserves te kweken, is beter gelukt. Al een paar keer positieve feedback gehad. ‘Goh, Hans, je bent wat dikker geworden hè. Vooral je hoofd zo lijkt het’. Gwen staat me gelukkig na: ‘Volgens mij is je hoofd helemaal niet dikker dan eerst.’

Toeval bestaat niet. Na de Kerst afwas keken we ‘An inconvenient truth’ van Al Gore. Zoals de titel al aangeeft een film met niets dan de waarheid. Komt Al opeens met het kikker verhaal aan. Alleen, typisch Amerikaans, met een happy end. Op het allerlaatste moment wordt de kikker gered. Gelukkig maar. (Hans)