Laatste voorbereidingen en Mission Statement

Als laatste test ben ik met de volle bepakking van Utrecht naar mijn ouders in Kampen gefietst. Met ruim 20 graden en een lekker windje achter viel het niet al te zwaar. Ook in Duitsland en Oostenrijk schijnt de wind meer dan 200 dagen per jaar uit het westen te komen. Ik heb geen bezwaar, kom maar op met die wind.

Mijn ouders, tot over een tijdje

Tijdens pauzes onderweg kon ik na belangstellende vragen minstens 4 bejaarden en de visboer van Putten vertellen over mijn aanstaande tocht. De bewondering was groot, terwijl ik nog niet eens vertrokken ben. Het plan op zich is al voldoende, de uitvoering geen noodzaak.

BEROEPSDEFORMATIE
Al die jaren in de IT kunnen niet anders dan je blik op de wereld beïnvloeden. Opeens zag ik het. Utrecht-Istanbul is een project. Planning, mijlpalen, projectdoelen, liefst meetbaar gedefinieerd, alles zit erin. Hoe kan je de wereld eigenlijk nog anders beschouwen?

Al fietsend naar Kampen flitsten de projectdoelen door mijn hoofd. Misschien kon ik er zelfs een mooi mission statement van bakken.

Hoofddoel: Istanbul halen. Nevendoelen: midlife crisis door-, uit- of beleven (oké, ik geef toe, ik ben wat aan de late kant met die midlife crisis, maar beter laat dan nooit), conditie verbeteren, dat middelbare mannen-gewicht wat naar beneden brengen (tijdens de Tour d’Afrique werd je ondanks 4500+ kcal per dag alsmaar magerder, prettig om je ribben steeds beter te voelen), mijn 50ste verjaardag zo onopgemerkt mogelijk voorbij laten gaan, lekker fietsen door prachtige landschappen en andere culturen.

Maar misschien kan het toch anders. Is niet alles in het leven een project waar je op een meetbare manier beter van moet worden. Onlangs las ik Ilja Pfeiffer ‘de filosofie van de heuvel’. Op een tweede hands race fiets gaat hij samen met zijn Russische vriendin op weg naar Rome. Misschien was zijn doel een lezenswaardig en goed verkopend boek te schrijven. Dat is dan gelukt, het is zeker een aanrader. Maar in het boek verwoordde hij het anders. Alle doelen en planningen moet je vergeten. Het komt allemaal vanzelf. Het enige wat hij hoefde te doen om ooit Rome te bereiken was steeds een stukje verder naar het zuiden fietsen. Zo moet ik het ook doen. Steeds een stukje verder naar het zuidoosten, dan komt het allemaal vanzelf goed.
Nu zondag vertrek ik. (Hans)