Naar de fietsbeurs

Zo, ik heb ook betaald. Er is geen weg terug meer. Natuurlijk was de dollarkoers de dag dat mijn geld werd overgemaakt net op een tussentijds hoogtepunt zodat ik ruim 70 euro meer betaalde dan Gwen.

DROGE VOETEN
De Tour d’Afrique wordt grootleverancier van nieuwe ervaringen, indrukken en avonturen. Dat begint in Nederland al, vrijdagavond zijn we naar de fietsbeurs in Utrecht geweest. Het evenement heet tegenwoordig ‘Bike motion’, het prijskaartje dat aan zo’n gerestylde naam hangt is twee keer twaalf euro intree.
In eerste instantie leek het op één groot winkelcentrum met alleen maar fietswinkels. Het onderscheid was dat je nergens echt wat kon kopen. Ik beoordeelde dat als een voordeel, de winkeldoorlooptijd van Gwen was aangenaam snel.
De eerste hal stond vol met zeer geavanceerde, ongetwijfeld slim doordachte, uiterst noodzakelijke, spullen, spullen en nog eens spullen. Vooral de prijskaartjes maakten indruk. Ik noem een fiets voorlamp met een strakke lichtstraal voor 309 euro.
In de tweede hal was er interessante informatie en wat demonstraties. Een standhoudster stond al vanaf ’s middags twee uur op haar sokken in een bak met water. ‘Nog steeds droge voeten’ zei ze trots. Wat jongens deden trucjes met kleine fietsen op halfpipes. Zowel als het goed ging (salto’s, fiets onder je doordraaien in de lucht) als wanneer het fout ging (flinke valpartij, jongen loopt hinkend weg, houdt gezicht manmoedig in de plooi) was het leuk om naar te kijken. Een fabrikant van één of ander semi-medisch product had een medewerkster op hoge hakken in mini verpleegstersuniform gezet. Ik verzin nu dat ze bloeddruk moest opnemen, en dan op grond van de testresultaten het product verkopen. Maar misschien toon ik me dan iets teveel een Ralph Inbar- Banasplit adept.

Santos had ook nog een stand. Ik zag onze Travelmaster met rood frame, vond hem schitterend, en vroeg me af waarom ik in hemelsnaam een oranje frame had besteld.
Even in het kort het verhaal over onze Santos fietsen. In februari besloten we, met de Tour d‘Afrique al in gedachten, onze oude tourfietsen te vervangen door de Santos Travelmaster. In begin maart besteld bleek mijn fiets begin mei gearriveerd te zijn, die van Gwen duurde nog wat weken langer. Ik had, met zoals gezegd voor mijzelf nu moeilijk te achterhalen motivatie, een oranje frame besteld. Helaas kon Santos die nog niet van voldoende kwaliteit leveren, dus ze hadden me zolang een champagne metallic ‘leenframe’gegeven. Te zijner tijd zou het frame worden verwisseld. Toen ik in september nog niets had vernomen ging ik maar eens informeren. Ik bood nog aan het oranje eventueel voor een andere kleur te verwisselen, maar dat bleek niet nodig. Het oranje frame, nu wel goed gespoten, stond klaar. Met onze lokale fietswinkel maakte ik een afspraak wanneer de fiets in te leveren. Dan zou de fiets naar Santos gaan, en na een week zou ik verblijd worden met mijn oranje fiets. Helaas, na een week geen fiets. Er was wat vertraging, maar volgende week zou hij er zeker zijn. Twee dagen later werd ik opnieuw gebeld door de fietswinkel. Het zou niet nog één maar nog twee weken duren. Dat ging mijn flexibele instelling iets te boven. Uiteindelijk belde Santos zelf mij op. Ze gaven een, enigszins, plausibele reden waarom het nog een week langer moest duren. Dankzij Santos en de lokale fietswinkel hebben we geweldige fietsen, maar de service aan de klant kan nog wat geolieder.
Nu nog een weekje wachten en dan mag ik in het oranje de weg op. Een eerbetoon aan Michael Boogerd, ter ondersteuning van het Nederlands elftal, lang leve ons koningshuis, ik kan er nog alle kanten mee op.

MINI FIETS
Voor de Tour d’Afrique moeten we zelf ons ticket regelen. Gwen had een geweldige deal gevonden bij British Airways. Voor 680 euro heen naar Cairo, terug vanaf Kaapstad, en gratis een ‘sportsitem’, onder andere een fiets, mee te nemen. De KLM vroeg bijvoorbeeld ruim 1200 euro, en dan nog eens 150 voor een enkeltje voor de fiets. Dat gratis sportsitem bleek echter een minder gul gebaar dan het leek. De totale afmeting van het pakket mocht niet meer zijn dan 158 cm. Die 158 is dan lengte + breedte + hoogte. Als je het gaat narekenen dan is dat net een vierkante doos voor een 26 inch wiel (26 + 26 inch = 52 * 2,54 = 132 cm, dan mag de doos nog 26 centimeter breed zijn). Hoe het dan met het frame moet blijft een raadsel. Door midden zagen, en in Cairo weer aan elkaar laten lassen?
De eerste dame van BA die Gwen sprak zag de absurditeit van de voorwaarden wel in. Er stond ook een surfboard in het lijstje toegestane artikelen. Ze dacht dat we de fietsen wel mee zouden kunnen nemen, het stond immers als item genoemd. Bij de definitieve boeking kregen we echter iemand die vasthield aan regels zijn regels. Hoe die vrij mee te nemen fiets eruit zag stond hem niet helemaal duidelijk voor ogen. Hij had nog wel als advies de banden er af te halen, dat scheelde weer. En het surfboard was ondertussen al van de lijst afgevoerd.
We gaan eens kijken of we misschien toch een ander ticket moeten nemen.
(Hans)

Nu even een test van het format voor de toekomstige verslaglegging:
Overzicht dag -84:
Van: Thuis
Naar: Jaarbeurshal
Aantal kilometers (schatting): 2,5 km
Tijd op fiets: 20 minuten
Gemiddelde snelheid: 7,5 km/uur (Utrechtse fiets-stoplichten!)
Temperatuur minimaal: 8 C
Temperatuur maximaal: 32 C (In het Surinaamse restaurant na de beurs)

Mentale toestand Gwen: Goed
Fysieke toestand Gwen: Uitstekend
Mentale toestand Hans: Niets bijzonders
Fysieke toestand Hans: Even een gek gevoel in knie bij lopen op de beurs. De Tour d’Afrique maakt je acuut tot een hypochonder. Wat als ik zo’n pijntje ook in Cairo heb, wat als het na tien kilometer alleen maar erger wordt. Vervolgens 12.000 kilometer in de bus, elke dag bij aankomst een rondje op de fiets door het dorp? (Of hoort dit meer bij mentale toestand?)