maandag 31 december 2007

Nog een week

Nog een week te gaan. Nu de hektiek van de laatste werkdagen en de kerst een beetje wegebt is het tijd voor overdenkingen (zie onderstaande bijdrage Hans) of lichte paniek.

Ik ben er klaar voor, op wat kleine vuiltjes na. Zo zijn de paspoorten nog steeds op de Sudanese ambassade en een aantal reserve onderdelen nog in bestelling, maar we hebben nog maar liefst 5 werkdagen te gaan.
Tijd genoeg toch?
Tijd voor overdenkingen dus. Hans denkt dat hij een kikker in een warm bad is (klinkt ook niet heel gezond), ik denk aan de bemoedigende woorden van een amerikaanse vriend: “what the heck makes you guys think you can cycle 12.000km?”. Inderdaad hoe komen we daarbij?
Gisterenavond kwamen we tot de conclusie dat in het ergste scenario we halverwege dag 1 in de truck zouden moeten stappen. 's Nachts breidde het scenario zich in mijn hoofd uit tot mogelijke rampen daarna. Gelukkig schijnen buitenlanders die met een biertje in Sudan worden betrapt meestal geen 40 stokslagen te krijgen. In Ethiopië worden buitenlanders op de fiets welkom geheten door stenen naar ze te gooien en stokken tussen de spaken te steken. Kenia zal als we daar aankomen toch wel rustig zijn?
Gelukkig denk ik dat als we dat eenmaal allemaal achter de rug hebben de rest een eitje zal zijn. Tanzania, here we come!

Nog een korte bagage update. Van de organisatie kregen we nog een mail dat er heel streng op de bagage voorschriften zou worden gecontroleerd. Ik blij dat ik braaf de toegestane 70 Liter tassen heb aangeschaft en niet stiekem 5 – 10 Liter meer.
Bovendien denk ik dat we alles wel mee gaan krijgen in het vliegtuig, als ruimbagage nemen we nog een tasje extra mee.

En het allerlaatste nieuws. Van de nederlandse vertegenwoordiger kregen we ook nog het bericht dat in het kader van een nieuw televisie programma over BN-ers die graag fietsen er de eerste dagen een BN-er mee gaat fietsen. Natuurlijk zijn we reuze benieuwd welk garnituur BN-er dit wel niet zal zijn (zitten we na die eerste halve dag in de truck met Jantje Smit?).



Iedereen die een gokje wil wagen mag zijn reactie geven. Onder de goede antwoorden wordt een mooie prijs verloot .... (Gwen)

Lees verder...

zondag 30 december 2007

Een overdenking

Misschien was het nog de Lariam, of de onrust van de voorbereidingen, maar in ieder geval kon ik de slaap niet vatten. Daarbij gevoegd de tijd van het jaar, en voor ik het wist zat ik midden in een overdenking.
Uit een experiment is gebleken dat als je een kikker in een pan met water zet, en je het water maar langzaam genoeg verwarmt, de kikker geen enkele poging doet de pan te verlaten. Tot aan het kookpunt toe. Ik heb niet de moeite genomen het verhaal te verifiëren op internet. Misschien is het een broodje aap verhaal, een mythe. Aan de andere kant klinkt het zo onwaarschijnlijk, dat verzin je niet, het kan niet anders dan waar zijn. In ieder geval is duidelijk dat het dateert van voor de opkomst van de Partij voor de Dieren.
De vorige zondag

Soms bevinden mensen zich in een soortgelijke situatie, zo overdacht ik. Over bijvoorbeeld hun werk, of hun relatie, denken ze al een tijd dat het niet echt prettig meer is. Maar aan de andere kant niet veel slechter dan een tijdje geleden. Het is nog best even vol te houden, en dan wordt het vast weer beter. En voordat je het weet drijf je gekookt op je rug rond, ben je kikkersoep geworden.
Om dat te voorkomen zou je af en toe eens naar een andere vijver moeten springen. Hoewel, bij een relatie is het meestal niet echt verstandig om ergens anders een stukje te zwemmen. De negatieve effecten zijn groter dan de positieve. Maar bij werk doet het enorm goed als je je de luxe kunt veroorloven er eens helemaal uit te stappen. Een tijdje reisleider spelen, een lange vakantie, of, ik noem maar iets, van Cairo naar Kaapstad fietsen. (Zou ik in een midlife crisis zitten?)
Wat overdacht ik nog meer terwijl ik onrustig in bed lag te draaien? Dat de conclusie van het kikkerverhaal is dat het noodzakelijk is om je situatie af en toe eens goed te overdenken. Een overdenking dat het goed is om te overdenken. Hoe meta kan je worden? Dat mijn relatie met Gwen nog steeds een heerlijk warm bad is. Dus geen enkele behoefte eens een ander bad te proberen. Maar waarom worden mijn benen, zelfs mijn hele lichaam, de laatste tijd maar roder en roder… -grapje

En het fietsen? We doen het even rustig aan. Het andere voornemen, veel eten om wat extra vetreserves te kweken, is beter gelukt. Al een paar keer positieve feedback gehad. ‘Goh, Hans, je bent wat dikker geworden hè. Vooral je hoofd zo lijkt het’. Gwen staat me gelukkig na: ‘Volgens mij is je hoofd helemaal niet dikker dan eerst.’

Toeval bestaat niet. Na de Kerst afwas keken we ‘An inconvenient truth’ van Al Gore. Zoals de titel al aangeeft een film met niets dan de waarheid. Komt Al opeens met het kikker verhaal aan. Alleen, typisch Amerikaans, met een happy end. Op het allerlaatste moment wordt de kikker gered. Gelukkig maar. (Hans)

Lees verder...

maandag 24 december 2007

De feestdagen

Kerst staat alweer voor de deur. Dan nog eventjes Oud-en-Nieuw, en dan mogen we al op weg.
Het kerstgevoel wil dit jaar nog niet echt toeslaan. De aanstaande tocht door Afrika, en alle noodzakelijke voorbereidingen die nog plaats moeten vinden, eisen nu al de meeste aandacht op. Eigenlijk vind ik dat jammer. Ik zou liever tot Oud-en-Nieuw mijn volle aandacht bij het hier en nu willen houden, en me daarna pas geheel in de Tour d’Afrique willen storten. Maar zo werkt het niet. De komende gebeurtenissen zijn te groot en ingrijpend om ze op de achtergrond te houden. (Daarnaast is er Gwen die liever niet alles tot het laatste moment uitstelt. Misschien wel verstandig….)

Gisterochtend kostte het wat minder moeite helemaal hier te zijn. Ik fietste langs de Vecht, daarna door de weilanden naar Hollandse Rading, en door de bossen terug. Het was fantastisch. De afwisseling van mist en zon, het laagje sneeuw en de aangevroren bomen, de schaatsers op sloten en plassen. Op de Anton Pieck schaal zaten we ver boven de negentig (sprookjesbos Efteling is honderd). (Hans)

Overzicht dag -19:
Van: Thuis
Naar: Vecht, Hollandse Rading
Aantal kilometers: 47 km
Tijd op fiets: 2 uur 16 minuten 5 seconden
Gemiddelde snelheid: 20,7
Temperatuur min en max: Rond 0

Lees verder...

donderdag 20 december 2007

De route, onze voornemens en een dwaaltocht

Een deelneemster van vorig jaar, Leigh-Ann Shafer, heeft een gedeelte van de route van de Tour d’Afrique op gps vastgelegd. Ik had me er veel van voorgesteld de gegevens via Google Earth in te lezen, en alvast de route virtueel een beetje te verkennen. Vogelvlucht en inzoomen is inderdaad fascinerend. Even klikken en je zit in de meest desolate landschappen. Of je ziet de vreemdste objecten. Ben ik de enige die ziet dat het om een gelande UFO gaat, of anders Egypte’s geheime uranium opwerkingsfabriek. Slim om een stel toeristen ernaast te laten slapen, dat voorkomt elke mogelijke verdenking.

Van de te bezoeken landen heb ik wat overzichtfoto’s gemaakt, maar die vallen een beetje tegen. Het in kunnen zoomen maakt het pas leuk. De route is tot Malawi door Leigh-Ann gefietst. Daarna heb ik zelf wat punten geselecteerd, en daartussen rechte lijnen getrokken.
De weblog van Leigh-Ann vond ik vorig jaar erg leuk om te lezen. Ze maakte de indruk prettig ongeorganiseerd te zijn. Een afwijkend geluid tussen al die tot in alle details minutieus voorbereide deelnemers. Bovendien is ze een Afrika-kenner, momenteel werkt ze in Oeganda.

Wat zijn onze voornemens voor de komende tijd? Zoveel mogelijk eten. We hebben bedacht dat serieus trainen geen zin meer heeft. Het is te koud om veel kilometers te maken. Belangrijker is om met genoeg reserves aan de tocht te beginnen. Als we zes of zeven uur per dag fietsen verbranden we naar schatting zo’n 5000 kcal. Daar valt bijna niet tegen op te eten. Elke gram vet extra die we nu nog kunnen kweken is meegenomen. Treft het even dat de feestdagen eraan komen. Een overvloedig kerstmaal, slagroom met een beetje koffie eronder, oliebollen als vetsponzen, nog even doorzetten want elk biertje is ook weer twee boterhammen. Alles is goed als het maar aanzet. Een sportman moet, als hij echt leeft voor zijn sport, zich soms flink wat opofferingen getroosten.

Afgelopen zondag naar Almere-Haven gefietst. Een afwisselende route door de bossen, oude polders en over de Stichtse brug naar de nieuwe polder. Onderweg zagen we dat de temperatuur -1 was. Op verjaardagsvisite geweest bij mijn nichtje Julia. Hiep hiep hoera. Na een flinke dwaaltocht door Almere-Haven, alleen de autoweg en de busbaan gaan rechtdoor, voor fietsers zijn er enkel rustieke kronkelpaden, toch nog Almere CS gevonden. Daar op de trein gestapt. Om met -5 twee uur door het donker te fietsen ging ons net iets te ver. (Hans)
Overzicht dag -26:
Van: Thuis
Naar: Almere
Aantal kilometers: 55 km
Tijd op fiets: 2 uur 19 minuten 33 seconden
Gemiddelde snelheid: 18,5 (elke week weer wat langzamer)
Temperatuur min en max: -5 tot -1

Lees verder...

donderdag 13 december 2007

HELP !!! bagage

Omdat ik toch wat last had van onrustige nachten bij de gedachte aan alle bagage die we mee moeten gaan nemen in combinatie met de toegestane bagage formaten en gewichten had ik vandaag besloten om de benodigde tassen maar eens aan te schaffen.

De gegevens waren simpel, per persoon toegestaan:
1 watervaste “permanent bag” van 70 Liter, die straks de hele week boven op de truck ligt met de spullen die je niet direct die week nodig hebt.
1 tas voor de dagelijkse spullen (inclusief kampeerbenodigheden) die de eerste weken in Egypte de “red box” (box waarin de truck onze dagelijkse spulletjes vervoert) moet vervangen. Deze tas zouden we dan als handbagage met de KLM willen meenemen, dus maximaal 55cm x 35cm x 25cm.
Ik had gehoopt dat het bezit van deze tassen mijn gemoedsrust zou bevorderen en ik 's nachts niet meer wakker zou liggen van het “bagage probleem”.

Gehoopt dus.
De perfecte tassen aangeschaft, tegen de zin in van Hans die niet zo gelooft in spullen kopen maar die een avondje weg was dus even geen stem had.
In de woonkamer stonden nog de spullen van de fietswinkel (zie winkelavonturen van Hans iets verderop), een doos met daarin de tent, slaapzakken en allerlei kampeergerei en andere benodigheden.

Dat zit nu in de tassen, en er is welgeteld nog 1,25 tas niet gevuld. Daar hoeft slechts de normale bagage voor een maand of 4 op reis en alle fietskleding en toebehoren in. Ik geloof dat we alleen met de oplaadsnoeren van alle apparaten die mee moeten al een tas kunnen vullen.

Lichte paniek dus (bij mij, Hans weet nog van niets). De fietshelmen kunnen we opzetten in het vliegtuig, de slaapzakken misschien omwikkelen? Als iemand nog ideeën heeft ....!!!!
(Gwen)





Lees verder...

maandag 10 december 2007

Lariam en gezellig winkelen

Alweer een nacht rampzalig geslapen. Steeds maar dromen die eindigen in een situatie waar je met volle inzet iets wil of moet doen, maar het lukt maar niet, hoe hard je ook probeert. Als je wakker schrikt duurt het nog minuten voordat je door hebt dat het maar een droom was. Weer in slaap vallen lijkt eindeloos te duren.
Voor als we heimwee naar Nederland krijgen onderweg

We zitten in de Lariam-testfase. Nu alvast drie weken het anti-malaria middel slikken om te kijken of de bijwerkingen, onder andere slechte nachtrust, niet zo ernstig zijn dat we moeten overstappen op iets anders. Maar hoe kan je op deze vraag een wetenschappelijk verantwoord antwoord geven. Op dezelfde dag heb ik mijn derde anti-rabiës injectie gehad waardoor ik niet op mijn linkerschouder kan liggen, ruim vier uur non-stop moeten winkelen, en minstens zes tenen knoflook weggewerkt tijdens het Spaanse tapas eten. Elke gebeurtenis op zich zou al afdoende reden kunnen zijn om een hele nacht onrustig in bed te draaien. We wachten het nog maar even af, nog twee weken krijgt Lariam het voordeel van de twijfel.

Het grote inkopen is begonnen. In een grote fietsspeciaalzaak hebben we geprobeerd alle benodigde reserveonderdelen en bovendien nog wat fietskleding aan te schaffen. De missie is niet volledig geslaagd. Op fiets-technisch gebied schiet onze kennis nog wel eens te kort. Van te voren hadden we een keurig lijstje gemaakt en, waar we nodig dachten, nog wat bijgelezen. Het deskundig winkelpersoneel stelde ons echter soms vragen waarop we slechts met een glazige blik en een lange stilte konden reageren. In het begin was meewarigheid ons deel, maar dat ging gelukkig al vrij snel over in vriendelijke behulpzaamheid. We hebben weer veel bijgeleerd, en zullen ons bij een volgend winkelbezoek nog beter kunnen weren.

Nog een heimwee plaatje, mischien ook nog iets van Amsterdam...

Op het gebied van de fietskleding zou ik, als prijsbewuste, okay zuinige Nederlander een lans willen breken voor Aldi en Lidl. De afgelopen maanden hielden we de aanbiedingen in de gaten. Soms moest ik er drie Aldi’s voor af fietsen om een exemplaar te achterhalen, maar het was de moeite waard. Een windbestendig jack, een fietsshirt en een lange fietsbroek, per stuk allemaal nog onder de 15 euro. Het allerbeste was de Aldi in Utrecht-Overvecht. Die had in grote bakken de restanten van alle Aldi aanbiedingen van de afgelopen maanden liggen. Na een soort van archeologische expeditie door de rotzooi had ik 2 fietsonderbroeken, een fietsshirt, korte fietshandschoenen een stuurtasje voor nog geen 15 euro. Onderweg zal ik er ongetwijfeld genadeloos voor gestraft worden, bijvoorbeeld met een totaal ontredderd zitvlak. Maar nu kan ik nog met veel plezier de prijzen vergelijken. Bij de campingspullen van de speciaalzaak lag een officieel Therma-rest reparatie-setje voor onze slaapmatjes. In een plastic zakje zat een tubetje lijm en welgeteld één plakkertje. Elf euro vijfennegentig. Mijn complete Aldi-Lidl fietskledinglijn is equivalent aan 5 Therma-rest plastic plakkertjes. Ook interessant vergelijkingsmateriaal gaf het rek met de aanprijzing aanbieding/opruiming. Ik zag een leuk regenjasje hangen, zo’n ding dat als prop in je binnenzak past. Bleek afgeprijsd van 385 euro naar 275 euro. Vraag niet hoe het kan, profiteer ervan!
Overigens toch nog genoeg kwaliteitsspullen aangeschaft. Dat gaat dan qua geld veel sneller dan je in je stoutste dromen had kunnen vermoeden. Bij de kassa deden Gwen en ik een prijsbewustheids quiz. Hoeveel zou het totaalbedrag zijn voor de aangeschafte kleding en fietsonderdelen. Mijn schatting was slechts een factor drie te laag. Gwen zat meer dan 300 euro hoger, maar nog steeds niet op twee derde van het bedrag. En de oplossing is….

Over een maand zijn we, als alles goed gaat, in Cairo!
Op boodschappenexpeditie hebben we ook nog een beetje gefietst. (Hans)

Overzicht dag -34:
Van: Thuis
Naar: Woerden en terug
Aantal kilometers: 44 km
Tijd op fiets: 2 uur 19 minuten 47 seconden
Gemiddelde snelheid: 18,7 (tja)
Temperatuur min en max: Graadje of 7-8



Lees verder...

maandag 3 december 2007

Het nieuws uit Soedan

Afgelopen week was Soedan in het nieuws met de schooljuffrouw die een teddybeer Mohammed had genoemd, of tenminste haar leerlingen hadden dat gedaan.
Ik vroeg me af wat ik in de loop van de jaren voor nieuws heb opgevangen over Soedan. Dat is niet zoveel. Ik me herinner de zich steeds maar voortslepende burgeroorlog tussen het Islamitische noorden en het Christelijke zuiden. Osama Bin Laden woonde er een poosje. Na de aanslagen op de Amerikaanse ambassades in Kenia en Tanzania liet Clinton als vergelding in Khartoum een fabriek voor chemische wapens platgooien. Later bleek, naar alle waarschijnlijkheid, dat de fabriek geen wapens maar medicijnen fabriceerde. En dan is er natuurlijk nog Darfur.

Een paar jaar geleden gaf ik als vrijwilliger Nederlandse les aan vluchtelingen. Één van mijn leerlingen was een Soedanees. Een boomlange zwarte man, hij speelde niet onverdienstelijk basketbal. Hij maakte de indruk dat hij het wel zou redden in Nederland. In Soedan was hij advocaat geweest, in Nederland was hij al begonnen aan een rechtenstudie. Als ik hem bezocht in zijn benedenwoning in de Spaarndammerbuurt, bepaald niet de rijkste buurt van Amsterdam, kwamen regelmatig landgenoten van hem over de vloer. Die traden hem tegemoet alsof hij van een hogere stand was. Alle egards werden door hem op vanzelfsprekende wijze in ontvangst genomen. Terwijl we samen in de huiskamer de Nederlandse oefeningen zaten door te nemen richtte het bezoek voor hem de tuin in, keurige nette rijtjes van gele en rode sierplantjes. Of deed de afwas in de keuken, en kwam daarna thee brengen. Het intrigeerde me nogal. Was het een positie die hij in Soedan had verdiend, of had hij misschien gunsten te vergeven. Ik probeerde het fijne van de verhoudingen te achterhalen, maar de Soedanees beantwoordde mijn vragen met niet meer dan vage bewoordingen en glimlachen.

Op TV lieten ze beelden zien van de demonstratie in Khartoum. Men vroeg een strenge straf voor de schooljuffrouw. In de krant las ik zelfs dat men executie eiste. Op TV kwam een man in beeld die zei: ‘Het Westen moet ophouden steeds onze profeet te beledigen’.
Een verbintenis leggen tussen een enkele schooljuffrouw en het hele Westen, dat lijkt belachelijk. Maar hoeveel westerse mensen zouden niet denken bij de tv-beelden: ‘zie je wel, gestoord die moslims’. Terwijl dat ook alleen gebaseerd is op de uitspraak van één man.
Het is moeilijk in te schatten welk belang je aan de berichten moet hechten. De TV en de krant helpen je hier niet echt bij. Was die demonstratie een mars van tienduizenden die alle verkeersaders in Khartoum blokkeerden, schreeuwend ‘doodstraf nu’, auto’s die spontaan mee claxonneerden, mensen met gebalde vuist uit de ramen? Of stond er misschien een groep van nauwelijks honderd man naast de ingang van de drukste markt in Khartoum, waar mensen geïrriteerd met hun volle boodschappentassen doorheen liepen? Enige nadere duiding was op zijn plek geweest. Nu gaat iedereen het zelf invullen, waarschijnlijk precies volgens het idee dat hij toch al had.
Over ruim anderhalve maand fietsen we door Soedan. Niet dat ik het idee heb dat dan alles opeens duidelijk zal zijn, verre van dat. Maar ik ben reuze benieuwd wat onze indrukken zullen zijn.

O, ja, we hebben ook nog gefietst. Het is dat we dit weblog bijhouden, anders waren we waarschijnlijk helemaal niet opgestapt, maar lekker binnen bij de warme cv gebleven.

Onderweg, meerdere gevallen bladeren.

Ik had mijn fietsstuur anders gezet, een stukje hoger, en meer naar me toe. Dat reed gelijk een stuk comfortabeler, meer alsof je op een tourfiets zit. Maar voor de lichte pijntjes achter mijn knie en bovenin mijn rug maakte het niets uit. Die kwamen gewoon weer na een uurtje fietsen, en verdwenen toen ik afstapte.
(Hans)

Overzicht dag -41:
Van: Thuis
Naar: Rondom Zeist
Aantal kilometers: 39 km (Hoe durven we het te melden.)
Tijd op fiets: 1 uur 56 minuten 40 seconden
Gemiddelde snelheid: 19,9
Temperatuur min en max: Viel eigenlijk best wel mee.

Lees verder...