zondag 10 juli 2011

Overzicht, foto’s en korte evaluatie Utrecht-Istanbul

Alweer bijna een maand thuis. Het wordt tijd om de tocht in ieder geval op internet af te sluiten. Zelf blijf ik heerlijk hangen in de nageniet-fase. Belangstellende vragen houden het allemaal nog tastbaarder. Dus mocht je me tegenkomen, aarzel niet….

Ik heb alle foto’s geselecteerd. De links staan aan de rechterkant op de blog onder het kopje ‘Foto’s en filmpjes’. Voor het gemak zet ik hier de links ook nog even. Er zijn foto’s van Nederland, Duitsland, Oostenrijk (Mauthausen apart), Slowakije, Hongarije, Servië en Kroatië, Bulgarije, en, die vond ik zelf het meest interessant, Turkije. Zoals te doen gebruikelijk bij mensen die erg enthousiast zijn over hun vakantietocht is de selectie aan de ruime kant. Servië en Kroatië spannen de kroon met 88 foto’s. Maar zelfs die trekken in de automatische diastand, standaard 3 seconden per foto, in 4 minuut 24 aan je voorbij. Heel Turkije zie je al in 52 * 3, dat is net iets meer dan 2 en een halve minuut! (Oké, meer reclame ga ik niet maken voor mijn vakantiefoto’s.)

HET OVERZICHT
De cijfers:
Totaal afgelegd: 3456,24 kilometer (net iets meer dan de totale Tour de France 2011, en die kunnen meestal lekker in het peloton rijden)
Afgelegd in: 38 fietsdagen, 14 dagen ‘vrij’.
Netto fietstijd totaal: 192 uur en 29 minuten, oftewel 8 dagen en een half uur.
Gemiddelde netto fietsdag: In net iets meer dan 5 uur net iets meer dan 90 kilometer
Overall gemiddelde: 18 km/uur
Langste dagrit: 136 km
Langste netto fietsdag: 7 uur 16 minuten
Laagste daggemiddelde: 15,4 (van Wenen naar Bratislava)
Hoogste daggemiddelde: 20,8 (windje mee vanuit Budapest)

Aantal keren gevallen: 3. Wel wat minder spectaculair dan Johnny Hoogerland in de Tour. Alle drie keer viel ik in bijna stilstand omdat ik mijn vastgeklikte schoenen niet op tijd los kreeg. Als je eenmaal onderweg bent naar de grond wint de snel-met-je-voet-opzij reflex het van de even-nadenken-o-ja-eerst-mijn-hiel-naar-opzij-los-en-dan-pas-mijn-voet-opzij handeling. Liggend op de grond voel je je nogal onbenullig, fiets met bepakking half over je heen, voeten nog steeds vast. De twee weken erna fiets je wel met stoere schaafwonden op knie en elleboog.

Lekke banden: 1, de laatste dag in Bulgarije een scheurtje bij het ventiel in de binnenband. Lang leve de Schwalbes-marathon-supreme buitenband, geen glassplintertje of doorn doorgelaten. Terwijl ik bij vertrek al aan vervanging dacht. Ze hebben er nu ruim 8000 kilometer opzitten.

ALLE RITTEN
Mocht iemand ook naar Istanbul willen fietsen dan kan ik mijn complete GPS-track mailen. Laat maar weten via deze site of gwenenhansfietsen@gmail.com.
Tot Budapest heb ik de Limesroute gevolgd, sommige dagen wat strikter dan andere. Daarna de Donauradweg tot halverwege Bulgarije. Het laatste stuk naar Istanbul was geheel naar eigen inzicht. Een stuk of 3 keer ben ik echt verkeerd gefietst, een zijtakje van de Donau bleek geen brug te hebben, verkeerde borden gevolgd, maar uiteindelijk eindig je gegarandeerd in Istanbul. Waar je dan overigens nog wel een rondje rijdt als je mijn GPS-track precies blijft volgen.


Klik voor een leesbaardere vergroting op de afbeelding

De routes per dag, gestart op zondag 17 april 2011:
1. Utrecht-Kalkar (Duitsland) 124,5 km
2. Rustdag *
3. Düsseldorf 93,7 km
4. Remagen 111,1 km
5. Bingen 110,8 km
6, Steinheim 98,1 km
7. Hardheim 96,6 km
8. Rothenburg 88,0 km
9. Tittingen 115,1 km
10. Regensburg 107,5 km
11. Rustdag
12. Bogen 66,7 km
13. Vilshofen 59,9
14. Ottensheim (Oostenrijk) 109,7 km
15. Mauthausen 37,0 km
16. Melk 87,2 km
17. Rustdag
18. Tulln 80,1 km
19. Wenen 42,2 km
20. Rustdag *
21. Rusdag *
22. Bratislava (Slowakije) 76,6 km *
23. Rustdag *
24. Györ (Hongarije) 89,1 km *
25. Tata 74,8 km *
26. Esztergom 45,4 km *
27. Budapest 85 km *
28. Rustdag *
29. Kalocsa 136,6 km
30. Sombor (Servië) 110,2 km
31. Ilok (Kroatië) 106,6 km
32. Novi Sad (Servië) 51,5 km
33. Belgrado 90,1 km
34. Rustdag
35. Srebrnzo Jezero 109,9 km
36. Donji Milanovac 84,1 km
37. Kladovo 62,9 km
38. Rustdag
39. Vidin (Bulgarije) 101 km
40. Kozloduj 97,7 km
41. Pleven 102,4 km
42. Veliko Tarnovo 111,3
43. Rustdag
44. Radnevo 130,7 km
45. Edirne (Turkije) 128 km
46. Rustdag
47. Çorlu 125,0 km
48. Silivri 38,4 km
49. Istanbul 70,9 km
50-51. Rustdagen
52. Utrecht *
* = Samen met Gwen

EVALUATIE
Wat wil ik verder nog kwijt over de tocht? Het was schitterend. Ik las onlangs weer eens dat voor een gelukkiger leven ervaringen belangrijker zijn dan bezit. Gedeeltelijk wordt dat verklaard doordat ervaringen zich achteraf gemakkelijk laten bijstellen. Als de nieuwe auto eenmaal voor de deur staat wordt hij al snel gewoon, en daarna gaat hij ook nog eens roesten. Een gemaakte reis kan, als de tijd verstrijkt, eigenlijk alleen maar mooier worden. Het afzien en de verveling zijn al snel niets meer dan een vage herinnering. Van het weinige negatieve dat toch beklijft denk je achteraf dat je het toch maar mooi doorstaan hebt.
Maar wat kan ik, als ik heel diep graaf, nog naar boven halen aan negatieve aspecten? Het alleen fietsen was soms wel erg alleen. In Duitsland en Oostenrijk was de service in de hotels en restaurants bijna altijd vriendelijk en netjes. Maar ook professioneel, en niet meer dan dat. Voor kleine gesprekken moest ik echt mijn best doen. Als middelbare man alleen word je niet snel benaderd. Het echtpaar uit Utrecht dat ik in Turkije tegenkwam vertelde dat ze al vanaf Nederland steeds werden aangesproken. Waar gingen ze naar toe, goh wat interessant. Een man alleen is dan veel ‘onveiliger’ om zomaar aan te spreken. In een enkel Duitse hotel had ik het idee dat ik zelfs wat argwanend werd bekeken.
Vanaf dat ik een ‘echte vreemde’ was gingen de contacten veel gemakkelijker. De Hongaren waren nog wat chagrijnig, maar vanaf Servië hoefde je maar even ergens te stoppen en je had weer een praatje. Of je werd zelfs uitgenodigd om bij mensen wat te drinken of eten. Hoe vreemder je ergens bent, hoe gemakkelijker het is om alleen te reizen.
Bijna alle avonden at ik nog wel alleen. Dat kan saai zijn. Met name in Bulgarije, waar het eten soms lang op zich liet wachten, nam ik vaak een boek mee.

De is route is heel afwisselend, zoals je zou mogen verwachten als je dwars door Europa van Utrecht naar Istanbul fietst
De Duitse fietspaden zijn soms erg druk. Het in het voorjaar vers gestrooide gravel dat je vooral in Zuid Duitsland tegenkomt is niet prettig fietsen. Oostenrijk heeft hele mooie stukken (bv de Schlögener Schlinge en de Wachau) maar ook saaie stukken waar je op een lange rechte dijk langs de gekanaliseerde Donau fietst. In Hongarije voegt de bewegwijzering een extra avontuurlijk aspect aan de route toe. Tot Budapest is het mooi, daarna wat saai. Vanaf Hongarije gaat de route steeds vaker over gewone wegen. Meestal rustige binnenwegen, maar soms ook over drukke tweebaanswegen met langsdenderend vrachtverkeer. Dat is niet altijd even ontspannen fietsen. Vanaf Servië en Kroatië voegt het contact met de lokale bevolking veel toe aan het fietsgenot. Maar dat had ik al verteld. Landschappelijk zijn Servië (bv de IJzeren poort) en Bulgarije (verscholen dorpjes met alleen paard en wagen als verkeer, de bergen, Veliko Tarnovo) het hoogtepunt. Istanbul is een geweldige stad, maar mijn fietsroute ernaar toe was vooral op het laatst veel te druk.
Nog een punt van kritiek op de Donau zelf. Dat hij niet blauw is wist ik van te voren al. Wat wel echt tegenviel is dat hij bijna nergens meer echt stroomt. Vanaf Zuid-Duitsland is de Donau vooral een lange aaneenschakeling van stuwmeren. Soms zo breed en kalm dat het hele idee van een rivier verdwijnt.

Wat nu nog blijft is de napret. Af en toe kijk alweer voorzichtig op internet naar nieuwe routes. Utrecht-Sint Petersburg lijkt me wel wat. Of Utrecht-Moskou. Maar voorlopig is het thuis-Utrecht CS, 's avonds dezelfde weg weer terug. Of een ritje in het weekend.

Tot slot: alle mensen die hebben meegelezen, misschien zelfs een beetje meegeleefd, bedankt voor de belangstelling. Alle mensen die op de één of andere manier gereageerd hebben nog meer bedankt!

Geen opmerkingen: