De reisdokter

Zoals het een goed reiziger betaamt zijn we bij de GGD geweest om ons voor te bereiden op de gevaren van een reis naar verre landen.

Tegenwoordig maak je een afspraak via internet waarop je ook je reisbestemming kan aangeven. Voor ons was dat “Egypte”, “Soedan”, “Ethiopië” ... maar er was geen vakje voor een 4e, laat staan 10e bestemming.
Bij de GGD zijn ze echter wel wat gewend, dus toen tijdens de afspraak het rijtje landen genoemd werd (Hans had tot Kenia uit zijn hoofd geleerd, ik wist het vanaf Malawi) blikte noch bloosde de dienstdoende arts. In haar computer kon je alle landen aanvinken als dat nodig was. Ook onze reis op zich maakte niet al teveel indruk.
Na de routinematige opsomming van alle op te lopen ziekten, ge- en verboden kregen we onze keuzes voorgelegd.
Malaria:
A. dure pillen (Malerone) die je elke dag moet nemen maar waar je niet ziek van wordt.
B. goedkope pillen (Lariam) voor éénmaal per week met de kans op nachtmerries en hallucinaties.
Hondsdolheid:
A. niet inenten, bij een honden-, apen- of andere -beet binnen 24 uur het anti-gif krijgen.
B. wel inenten (3x á € 72 per keer), bij een beet binnen 72 uur een milder anti-gif krijgen.
Gele koorts, geen keuze, inenten maar dan was je er ook voor 10 jaar vanaf.
En ik mocht nog een kuurtje (3 prikken) hepatitus B maar die geldt dan weer levenslang.

Een behoorlijke stapel Euro's lichter mochten we lekgeprikt (Hans 2x, ik 3x) weer naar huis.
(Hondsdolheid toch maar genomen, de Lariam ga ik eerst drie weekjes thuis proberen. Als “mentale toestand Gwen” verslechtert weten we waar het door komt.)
(Gwen)