De laatste dagen

Zojuist het laatste rondje Zeist gefietst. De volgende rit is, inshallah, in Cairo, Egypte. Het wordt tijd ook, ik heb goed genoeg van de pre-vertrek-stress. Ik zou haast jaloers worden op de mensen die op maandagochtend rustig naar hun werk kunnen gaan. De in de zomer en herfst opgebouwde fiets conditie leek een behoorlijke knauw te hebben opgelopen in de laatste weken van afscheid nemen en feestdagen vieren. Ergens halverwege het Zeister rondje werd ik, schijnbaar moeiteloos, ingehaald door een eind-vijftiger op een toerfiets. Uitslover! Laat hem dat tempo maar eens volhouden in Soedanese woestijn. Om van onze weblog helemaal een multimedia-spektakel te maken heb ik een filmpje opgeduikeld van onze vakantie in 2004 in Egypte. We reden met de bus van de kust naar de oase Siwa, in het westen van Egypte. Vier uur lang niets dan lege woestijn aan twee kanten van de bus. Over de luidsprekers ook vier uur lang een alsmaar doorgaande recital uit de Koran. Tenminste dat neem ik aan, het was in ieder geval religieus, we zaten midden in de Ramadan. Schitterend, de woestijn eindeloos, het gezang eindeloos, het maakte een eindeloze God bijna voelbaar. Nou, bij mij werkt het filmpje niet. Zal je altijd zien. Wil je iets religieus, spiritueels laten zien, laat de techniek je in de steek. Alsof het twee niet compatibele zaken zijn.(Hans)


Totdat het filmpje op de blog werkt is het hier ook te zien: filmpje
(Gwen)