post van 11 januari

Het onderstaande had jullie eigenlijk al vorige week moeten bereiken. Maar ons
vijfsterren hotel, Egyptische vijf sterren, deed op vrijdag niet aan internet. Bij deze dus
alsnog..

Gistermiddag stond er een koude wind in Cairo. Tegen de avond begon het stevig te regenen.
De taxichauffeur zei dat het zeer uitzonderlijk was, regen in januari. Vanmiddag regende het weer, maar slechts motregen.
Het wordt een wat langer verhaal. Maar hierna komt er een tijdje rust. De volgende keer dat we kunnen schrijven is, na flink wat nachten 'desert camp', in Luxor. Dat is dag zes als ik het goed heb.
Vanavond worden we door het Egyptische ministerie van toerisme gefêteerd op een Nijlcruise inclusief diner en een dansvoorstelling.



Morgen is er de grote briefing, het checken en laden van de bagage, en een laatste controle van de fiets. En dan zaterdagochtend vroeg de start.
Eerst naar de piramides, daar krijgen we na wat officiële toespraken het startschot. Op naar Kaapstad!
Van de bekende Nederlander die voor een tv programma een paar dagen zou meegaan tot op heden geen spoor. Misschien is het format al gecrasht voordat überhaupt de eerste beelden zijn geschoten.

Wat nadere details over onze heenreis. De film was 'Alles is liefde'. Dan merk je dat je emotioneel toch een beetje labiel bent zo net voor de start van zo'n grote gebeurtenis. Om de haverklap welden tranen op.
Toen Gwen met haar acht fietskettingen het vliegtuig niet in mocht vroeg ik me af op welke gronden. Ik ken de handbagage regel: 'a reasonable amount of reading material is allowed'. Van mijn zeven boeken hadden ze wat mogen zeggen. Maar waar staat geschreven 'A reasonable amount of bicycle chains is allowed'. Waarom zou je er geen acht mee mogen meenemen?
Op het vliegveld had ik het NRC gelezen, tijdens de vlucht kregen we NRC-next. Ik las twee keer bijna hetzelfde artikel over een EO programma waar jongeren zich 40 dagen van sex zullen onthouden. In het NRC luidde de kop: 'Zoenen mag, maar strelen is taboe'. In NRC-next was de kop: 'Zoenen mag, maar blowjob is taboe'. Dat is denk ik marktpositionering, de inhoud is hetzelfde, alleen de verpakking wordt een beetje aangepast.
Ik geef toe dat dit allemaal niet zoveel met de Tour d'Afrique te maken heeft. Maar nu worden we tenminste ook gevonden als iemand googlet op 'fietsen en sex'. Wij doen ook aan marktpositionering zeg maar.

DE GEVAREN
Terug naar het fietsen sec. Iets over de mogelijke gevaren onderweg.
Van een reisbegeleiders cursus weet ik dat de belangrijkste bron van gevaar voor de
gezondheid van de toerist het verkeer is. Daarna komen, een diarreetje zo af en toe telt natuurlijk niet mee, de enge en gevaarlijke ziekten. En ver ver daarna komen de enge en gevaarlijke dieren.
Voor ons geldt, als fietsers, het verkeer als belangrijkste bron van gevaar misschien nog wel sterker. Maar in de echt grote steden fietsen we, als ik het goed begrepen heb, altijd in konvooi, inclusief politie-begeleiding. Buiten de grote bevolkingscentra zijn de wegen over het algemeen vrij rustig. Hoewel, als ik me de rijstijl van de gemiddelde Egyptenaar voor de geest haal, dan kan één auto al afdoende zijn.
Om onze lichamelijke gezondheid in de gaten te houden gaan er op de tour een dokter en een verpleegster mee. De meeste problemen betreffen het zitvlak. Misschien een niet echt benijdenswaardige positie, verpleegster op de Tour d'Afrique.
Wat is het risico om door pak weg een leeuw te worden gegrepen? Bijna nihil, hoewel.... In een eerdere jaargang van de Tour d'Afrique wisten een aantal rijders op een gegeven moment niet meer of ze nog wel goed reden. Toen ze langs de kant van de weg een bord zagen staan 'Nature reserve, stay in your vehicle at all times' wisten ze zeker dat ze beter rechtsomkeer konden maken.

Daarnaast is er nog de politieke onrust. In Kenia komen we over iets minder dan twee
maanden aan. Te hopen valt dat het heel snel weer rustig zal worden, vooral voor de Kenianen zelf.. Mocht dat niet zo zijn dan zal de leiding niet aarzelen om een alternatief programma te zoeken. Ik weet zeker dat de Canadese organisatie geen enkel risico wil nemen. Zeker als er flink wat deelnemers uit de VS, het land van de mega-claimers meegaan.Door het wij-zij denken van de laatste jaren ben je in Egypte en Soedan opeens 'de andere'.
Als ik één vooroordeel heb opgedaan tijdens bezoeken aan islamitische landen dan is het dat moslims enorm vriendelijke en gastvrije mensen zijn. Maar soms ook te overtuigd van het eigen, van God gegeven, absolute gelijk. Een kleine groep vereenzelvigt de bezoeker met de veronderstelde vijand, het Westen.
Juist deze dagen komt Bush op bezoek in Cairo. Hoe ironisch om geassocieerd te worden met zo'n beetje de laatste persoon waarmee je dat zou willen.
In Soedan wordt in Darfur sinds 1 januari een VN-vredesmacht opgebouwd. Er zijn
groeperingen die zelfs de VN zien als een louter westers instrument, niet meer dan een bezettingsmacht in een moslimland Maar ik kan me niet voorstellen dat men een stel voorbij fietsende toeristen dat kwalijk zal nemen.
Fysieke toestand Gwen: Goed. Heeft vandaag maar liefst anderhalve kilometer gefietst langs het zwembad om versnellingen en remmen af te stellen.
Mentale toestand Gwen: Relaxt. Zie ook Hans.
Fysieke toestand Hans: Geen klachten.
Mentale toestand Hans: Goed. We hadden wat spanningen over wat er komen gaat, maar die zijn zo goed als verdwenen nu we de overige deelnemers hebben ontmoet. Een flink deel van de groep blijkt zich op fiets-technisch gebied op hetzelfde matige niveau als ons te bewegen.
Superafgetrainde atleten zijn een kleine minderheid. Er zijn waarschijnlijk dit jaar maar een stuk of vijf racers. De rest gaat het allemaal relaxt doen. Net als wij!

Volgende bericht waarschijnlijk in Luxor. Aankomst daar donderdag 17 januari. De 18de is dan onze vrije dag. Dat is dan vast één groot feest, een dagje niet in het zadel.
(Hans)