maandag 23 mei 2011

Over de grens

Ergens halverwege Europa ligt de scheidslijn. Ik weet dat het te zwart-wit is, maar voor het overzichtelijk gemak stel ik het toch maar even zo: aan de ene kant gelden er regels en wetten, aan de andere kant gaat alles via familie en connecties. Aan onze kant omschrijven we de gang van zaken aan de andere kant vaak met het woord corruptie.
Wachten op het pont, de overkant was een stuk verder dan deze foto doet vermoeden

Zo'n 100 kilometer voorbij Belgrado moest ik de Donau oversteken met een veerpont. Ik heb weinig verstand van auto's, maar vooraan de rij wachtende stond misschien niet de duurste, maar in ieder geval wel zo'n beetje de grootste Mercedes die ik ooit had gezien. Toen de bestuurder mij Duits hoorde praten met een bejaarde Duitse fietser die ik net tevoren was tegengekomen haakte hij gelijk aan. Miralem was zijn naam, Miga voor vrienden. Wij mochten hem gelijk Miga noemen. Hij straalde het goede leven uit. Kaal, dik hoofd, redelijk buikje, kleine bruine pretogen. Bij elk verhaal dat hij aan ons kwijt kon over zijn handel en wandel begonnen ze nog meer te twinkelden van levenslust.
Miga was in hart en ziel Serviër, maar al 30 jaar Oostenrijks staatsburger. Hij had het zangerige Duits van de Oostenrijkers overgenomen. Vroeger verdiende hij gemakkelijk tienduizend euro per maand, maar nu, 'mit diesem scheiss-EU' werd het vrije jongens steeds moeilijker gemaakt. Nu regelde hij de zaakjes voor een Oostenrijks vrachtwagenbedrijf in Servië, Roemenië en Bulgarije. Op de manier die daar gebruikelijk is. Als er eens een snelheidsovertreding was begaan, of iets mis met de papieren, dan wist hij wie te bellen.
Toen het veerpont de kant verlaten had ging de achterbak van de Mercedes open. De drie man personeel van het veer kregen allemaal de laatste editie van de Penthouse, nog keurig in plastic verpakt. Voor hun kinderen had hij wat leuke plastic beestjes. Ze waren alledrie vrienden van hem, zo legde hij uit. Als er eens een vrachtwagen mee moest als er te weinig plek was, dan was een telefoontje van Miga voldoende. Zeker dat er dan een oplossing kwam. De bejaarde Duitser kreeg ook een Penthouse, voor in de tent vanavond. Ik weigerde beleefd. Ik vind de interviews in de Penthouse maar matig.

Vandaag gepasseerd: de ijzeren poort

Miga betaalde voor ons de overtocht, 'für die Firma', en stond erop dat hij ons na de overtocht op een biertje mocht trakteren. Dat werden er twee, terwijl ook de mannen van het pont niet vergeten werden. De wereldpolitiek werd even zorgvuldig doorgenomen. Bij 'die Politiker' zag hij alleen maar eigenbelang. Op 'die Ami's' (de Amerikanen) had hij het niet erg. Daarna werd het de hoogste tijd om te gaan. Morgen in Sofia, vannacht maar een korte nacht want op zijn logeeradres wachtte nog een vrouw op hem.

MEDEFIETSERS
Het aantal medefietsers dat ik vanaf Budapest heb ontmoet is nog op één hand te tellen.
Op een rijtje:
Net na Budapest een Duitse mevrouw van tegen de 70. Ik haalde haar in. Ze zou in 2 weken naar Belgrado fietsen. Ze klaagde dat ze sinds Budapest de Donau nog zo weinig had gezien. Dat zou later nog veel erger worden. In Duitsland en Oostenrijk fiets je bijna altijd op een soort jaagpad, of op de rivierdijk. Daarna verdwijnt hij regelmatig totaal uit zicht.
In Novi Sad zag ik een tegemoet fietsende Fransman. Op een randonneur (zeg maar een stevige racefiets) deed hij tussen de 130 en 190 kilometer per dag. Gemiddeld ging hij niet eens veel sneller dan ik, maar hij maakte fietsdagen van soms wel 10 uur. Het grappige was dat hij nog steeds een buikje had.
In ruim vier weken had hij zo'n beetje heel Zuid-Oost Europa befietst. Hij had nog 10 dagen om de 1600 kilometer terug naar Frankrijk af te leggen. Zijn hoeveelheid bagage was nog niet de helft van de mijne, terwijl hij in een tent sliep. Meestal ergens langs de weg. Om de dag of vier probeerde hij een camping te vinden zodat hij ook eens kon douchen.
Tussen Novi Sad en Belgrado kwam een Duitser me tegemoet. Hij vertelde dat 10 minuten voor me een oudere Nederlandse vrouw fietste, op weg naar Iran. Ik kletste 20 minuten met de Duitser, moest vlak daarna eten, en heb de Nederlandse nooit gezien. Ook de Fransman zei dat hij steeds Donau-fietsers tegenkwam. Wie weet hoeveel er een uur voor of achter me zitten. Maar als je ongeveer hetzelfde tempo hebt dan fiets je allemaal in je eigen universum. Alleen bij pauzes of overnachtingen is de kans op een ontmoeting wat groter.
De bejaarde Duitser die ik vlak voor het pont ontmoette ging wel duidelijk langzamer. Hij was deurwaarder geweest, maar dat had hém niet tot een treurig persoon gemaakt. In tegendeel, overal zag hij de lol van in. Hij sliep op campings. In Servië betekende dat altijd een aftandse bende. De dag dat ik hem ontmoette stond hij voor 11 euro tussen een stuk of 100 beschimmelde, kapotte, verlaten caravans. Voor 18 euro had ik een hotel met ontbijt.

Ondertussen ben ik in Kladovo, Servië. Sinds de twee halve liters van Miga, ik had er toen al bijna 100 km opzitten en moest daarna nog 15 verder, voel ik me een beetje vermoeid. In Kladovo zag ik een nieuw hotel staan. Ik besloot mezelf te trakteren. Ook omdat ik gisteren voor 10 euro had geslapen. De converstatie aan de balie ging ongeveer als volgt.
Ik: Hoeveel is een éénpersoonskamer?
Receptioniste: 50 euro
Ik (oprecht zonder bijbedoelingen): O, jammer, ik had 40 als max in gedachte
Receptioniste: Oké, 40 is ook goed
Ik: In dat geval had ik 35 in gedachten.
Receptioniste: Dan moet ik even met de baas bellen. (Belt) Oké, 35 is ook goed.

Kladovo is bezig met een totale verbouwing. Men lijkt binnenkort een enorme toeristenstroom te verwachten. Aan de overkant van de Donau ligt een grote Roemeense industriestad van het ouderwetse oostblok soort. Als je nog op zoek bent naar een bijzondere strandvakantie hoef je niet verder te zoeken.

Morgenavond ben ik waarschijnlijk in het uiterste puntje van Bulgarije. Daarna is het plan een stuk door Roemenië te rijden.
PS: En dan was er vandaag natuurlijk nog het hoogtepunt van de Donau fietsroute, qua landschappelijk schoon: De ijzeren poort. Schitterend!

Geen opmerkingen: